Bloggertje ligt er even uit

Donderdagavond bleek dat mijn favo blogsite niet te bereiken was. Geen nood, dan maar ff een berichtje in Word opslaan, dat ik later zou publiceren.
Maar nu heb ik verdorie mijn "vrije weekend" (de kids zijn bij hun vader) en Bloggertje doet het nog steeds niet!
Nu ga ik hier dus maar wat voorgaande stukjes plaatsen.

Deze is van afgelopen donderdag:

Bloggertje ligt er even uit, dus typ ik mijn stukje maar in Word, want ik schat in, dat ik straks te moe zal zijn om nog iets te doen en ook komt er een enorme koppijn op, bovenop de keelpijn die ik onderweg naar huis al weer kreeg. (jongste had van de week al griep en oudste heeft ook al last van keelpijn)
Ik roep net tegen de kids, dat ik toch meer houd van uitjes die vallen onder de noemer hersenloos vermaak.
Zo heb ik met collega’s in vele bierbrouwerijen gestaan, ben ik in verscheidene pretparken geweest en heb ik een soort van survival gedaan met pure rauwdouwers, die er niet om gaven of we eerste werden, maar er vooral lol in zagen om de organisatie te saboteren.
Het spreekt voor zich, dat ik het hier over collega’s in de buitendienst heb, voornamelijk mannen. Hoewel ik mij ook wel eens plaatsvervangend geschaamd heb, ben ik nog nooit geestelijk moe terug gekomen, wel aangeschoten, zelfs een keer stoned, verwond, schor en/of met pijn in mijn buik van het lachen.

Vandaag gingen we naar het mediapark. Niet met de collega’s van het project, die zijn immers allen ingehuurd, maar met de sectorcollega’s. Een divers gezelschap, maar toch vnl werkzaam op kantoor of in de “zachte sector” en voor driekwart bestaande uit vrouwen.
Wel zat ik in de bus gezellie naast oud collegaatje, één van de twee van de leuke ideetjes om mij aan ander werk te helpen.
Wat we zouden gaan doen, moest een verrassing blijven. Ik hoopte alleen maar, dat we niet een musical zouden gaan maken, want wie mij hoort zingen, heeft liever twee krolse katten op de schutting zitten.
We mochten in 4 groepen een eigen programma maken. Ik zat in de groep met de aansprekende titel “Nieuwe liefde in Nieuw West”. In de groep ook weer die ene leidinggevende, een aardige vrouw, die het ooit voor mij verpest heeft, door op een voor mij zwak moment in een presentatie, de regie over te nemen. Sindsdien zie ik haar als een vervelende regeltante, die pas onlangs mijn waardering terug kreeg, toen tijdens haar aanwezigheid op een vergadering van het project bleek, dat ze toch meer verstand van zaken heeft, als dat ik dacht, maar ik blijf allergisch voor mensen, die zich altijd willen profileren en uiteraard deed zij dat weer.
Ik krijg daar onmiddellijk een gevoel bij, dat ik niet meer mee wens te doen, maar dat kon ik, ook voor mijzelf, niet maken.
Had ik een carrièretijger geweest, was ik hier beslist op vast gelopen!

Anyway, we besloten tot buitenopnamen aan een vervangende Sloterplas en dat was met dit zonnige weer geen straf. Ik had mij gelukkig warm gekleed.
De eindresultaten van alle groepjes waren leuk en we waren om half 7 terug, zodat ik om 7 uur binnen stapte in een huis met computerende kids.
Tafel vol troep. Niemand die vraagt hoe mijn dagje was. Jongste neemt helaas naadloos het autistische gedrag van haar oudere broer en zus over. Dat krijg je, als je niet anders ziet.

En hier bleef ik naar een wit scherm staren…..
Vooral ook, omdat het niet mijn plan was, om alleen maar over een uitje te schrijven, ondanks dat het de meeste uren van de dag in beslag nam en ik meer toe was aan een dagje hersenloos vermaak, als dat er weer wat van je verwacht werd.
Mijzelf bewijzen doe ik wel in de sportschool! (Zo, heb ik toch nog een voor mij acceptabel einde.)